വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വീനാസ് ഈ ചോദ്യം ഉന്നയിക്കുന്നുണ്ട്; 'പ്രജകൾ എല്ലായ്‌പ്പോഴും എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും മേലധികാരികളെ അനുസരിക്കാൻ കടപ്പെട്ടവരാണോ? (Summa theologiae, II-IIae, q. 104, a. 5). അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മറുപടി നിഷേധാർത്ഥത്തിലാണ്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിശദീകരണം അനുസരിച്ചു എല്ലാക്കാര്യത്തിലും മേലധികാരികളെ അനുസരിക്കാൻ പ്രജകളെ ബാധ്യതപ്പെടുത്താത്തതിൻ്റെ കാരണങ്ങൾ രണ്ടാണ്. ഒന്നാമത്തേതായി അദ്ദേഹം പറയുന്നത്, അധികാരശ്രേണിയിലെ സംവിധാനങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കണം എന്നതിനാൽ ഒരു ഉയർന്ന അധികാരിയുടെ ഉത്തരവനുസരിച്ചു താഴ്ന്ന അധികാരിയുടെ ഉത്തരവുകൾ അനുസരിക്കാതിരിക്കാം എന്നാണ്. രണ്ടാമതായി ഒരു മേലധികാരി തനിക്കു കീഴിലുള്ളവരോട് നിയമവിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾ ആ ഉത്തരവ് അനുസരിക്കാതിരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിന്, ചാരിത്ര്യം സംരക്ഷിക്കുകയോ വിവാഹബന്ധത്തിലേർപ്പെടുകയോ പോലെയുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ മാതാപിതാക്കളുടെ നിയമവിരുദ്ധമായ കല്പനകൾ പാലിക്കാൻ മക്കൾക്കു ബാധ്യതയില്ല. വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വിനാസ് ഉപസംഹരിക്കുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്; "ആന്തരികവും ബാഹ്യവുമായ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും മനുഷ്യൻ പൂർണ്ണമായും ദൈവത്തിനു വിധേയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് എല്ലാക്കാര്യത്തിലും ദൈവത്തെ അനുസരിക്കാൻ അവൻ കടപ്പെട്ടവനാണ്. എന്നാൽ മേലധികാരികളെ എല്ലാക്കാര്യത്തിലും അനുസരിക്കാൻ പ്രജകൾ ബാധ്യസ്ഥരല്ല. ചില കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രമേ മേലധികാരികളെ അനുസരിക്കാൻ അവർക്കു ബാധ്യതയുള്ളൂ.......". അനുസരണം മൂന്നു വ്യത്യസ്ത തരത്തിലാണുള്ളത്. ഒന്നാമത്തേതു രക്ഷയ്ക്ക് ആവശ്യമായ അനുസരണം, അതായത് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം അനുസരിക്കുക എന്നതാണ്. രണ്ടാമത്തേതു സമ്പൂർണ്ണമായ അനുസരണം , അതായത് നിയമവിധേയമായ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അനുസരിക്കുക എന്നതാണ്. മൂന്നാമത്തേതു ക്രമരഹിതമായ അനുസരണം, അതായതു നിയമവിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങൾ കൂടി അനുസരിക്കുന്ന അവസ്ഥ. (Summa theologiae, II-IIae, q. 104, a. 3).

 

അനുസരണം എന്നത് അന്ധമോ നിരുപാധികമോ അല്ല. അതിനു പരിമിതികളുണ്ട്. മാരകമോ അല്ലാത്തതോ ആയ പാപത്തിനു സാധ്യതയുള്ളിടത്തു നമുക്ക് അനുസരിക്കാതിരിക്കാനുള്ള അവകാശം മാത്രമല്ല, കടമയുമുണ്ട്. കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിൻ്റെ സമഗ്രതയ്‌ക്കോ ആരാധനാക്രമത്തിൻ്റെ വിശുദ്ധിയ്‌ക്കോ ദോഷകരമായ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കല്പിക്കപ്പെടുന്ന സാഹചര്യങ്ങൾക്കും ഇതു ബാധകമാണ്. അപ്രമാദിത്വസ്വഭാവമില്ലാത്ത പ്രബോധനങ്ങളിലൂടെ ഒരു മെത്രാനോ,മെത്രാൻ സമിതിയോ, കൗൺസിലോ, ഒരു മാർപാപ്പ തന്നെയോ അബദ്ധസിദ്ധാന്തങ്ങൾ പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നതിനു ചരിത്രം തന്നെയാണു സാക്ഷി. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു വിശ്വാസി എന്താണു ചെയ്യേണ്ടത്? തൻ്റെ പല രചനകളിലും വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വിനാസ് പഠിപ്പിക്കുന്നതു വിശ്വാസം അപകടത്തിലാകുമ്പോൾ വിശുദ്ധ പൗലോസ് വിശുദ്ധ പത്രോസിനോട് ചെയ്തതുപോലെ മാർപാപ്പയുടെ തീരുമാനത്തെ പരസ്യമായിത്തന്നെ എതിർക്കുക എന്നത് അനുവദനീയം മാത്രമല്ല, ആ സാഹചര്യത്തിൽ അതുതന്നെയാണു ചെയ്യേണ്ടതും എന്നാണ്. പത്രോസിൻ്റെ അജപാലനാധികാരത്തിനു കീഴിലായിരുന്നിട്ടുകൂടി വിശ്വാസസംബന്ധിയായ ഒരു കാര്യത്തിൽ ഇടർച്ചയുണ്ടാകാൻ വ്യക്തമായ സാധ്യത ഉണ്ടെന്നതിനാൽ പൗലോസ് പത്രോസിനെ പരസ്യമായി ശാസിച്ചു. വിശുദ്ധ അഗസ്റ്റിൻ എഴുതുന്നു; "അധികാരസ്ഥാനത്തിരിക്കുന്നവർ നേരായ മാർഗത്തിൽ നിന്നു വ്യതിചലിച്ചുപോകുമ്പോൾ തങ്ങളുടെ കീഴിലുള്ളവരിൽ നിന്നായാലും തിരുത്തൽ സ്വീകരിക്കുന്നത് അനുചിതമാണെന്നു കരുതി അതു നിരസിക്കരുതെന്നതിനു വിശുദ്ധ പത്രോസ് സ്വയം ഉദാഹരണമാകുകയാണ് ചെയ്തത്".

വിശുദ്ധ പൗലോസിൻ്റെ എതിർപ്പ് ഫലത്തിൽ ആദ്യത്തെ മാർപാപ്പയായ വിശുദ്ധ പത്രോസിനെ പരസ്യമായി തിരുത്തുന്നതായിരുന്നു. സുമ്മാ തിയോളജിക്കാ യിൽ വിശുദ്ധ തോമസ് അക്വിനാസ് സാഹോദര്യ നിർവിശേഷമായ

തെറ്റ് തിരുത്തലിനെക്കുറിച്ച് (fraternal correction)വിശദീകരിക്കാൻ വേണ്ടി ഒരു ചോദ്യം മുഴുവനായും ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. സഹോദരമനോഭാവത്തിലുള്ള ഈ തിരുത്തൽ പ്രജകൾക്കു മേലധികാരികളോടും അല്മായർക്കു സഭാധികാരികളോടും നടത്താവുന്നതാണ്. "ഏതൊരു സൽപ്രവൃത്തി ചെയ്യുന്നതും സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ചു മിതത്വം പാലിച്ചുകൊണ്ടാവണമെന്നതിനാൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരുവൻ തൻ്റെ മേലധികാരിയെ തിരുത്തുന്നുവെങ്കിൽ അതു തികച്ചും ഉചിതമായ മാർഗത്തിലൂടെ ആയിരിക്കണം. അത് ഒരിക്കലും പരുഷമായോ മര്യാദാരഹിതമായ രീതിയിലോ ആകരുത്. മറിച്ച് അതു സൗമ്യതയോടെയും ആദരവോടെയുമായിരിക്കണം" (Summa theologiae, II-II, q. 33, a. 4, ad 3). വിശ്വാസം അപകടത്തിലാകുന്നുവെങ്കിൽ തങ്ങളുടെ മേലധികാരികളെ , മാർപ്പാപ്പയുൾപ്പെടെയുള്ളവരെ പരസ്യമായിപ്പോലും തിരുത്തുവാനും ശാസിക്കാനും വിശ്വാസികൾ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. "അതുകൊണ്ട് വിശ്വാസത്തിൽ ഇടർച്ചയുണ്ടാകാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്നതിനാൽ പത്രോസിൻ്റെ അജപാലന അധികാരത്തിനു കീഴ്‌പ്പെട്ടിരുന്ന പൗലോസ് പത്രോസിനെ പരസ്യമായ തിരുത്തി".

മാർപാപ്പ എന്ന വ്യക്തിയും അദ്ദേഹം വഹിക്കുന്ന സ്ഥാനവും അർത്ഥമാക്കുന്നത് അദ്ദേഹം ക്രിസ്തുവിൻ്റെ വികാരി മാത്രമാണെന്നാണ്. ആ നിലയിൽ പാപ്പ എന്നത് ഒരു അവസാനമോ ലക്ഷ്യമോ അല്ല. മറിച്ച്

ലക്ഷ്യത്തിലേക്കെത്തിക്കുന്ന ഉപകരണം (മാർഗം) ആണ്. മാർഗവും ലക്ഷ്യവും തമ്മിലുള്ള ഈ ബന്ധം തല കീഴ്മറിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ നാം ചെയ്യേണ്ടതു മാർപ്പാപ്പ എന്ന സ്ഥാനത്തെ ഈ അർത്ഥത്തിൽ തന്നെ ഉപയോഗിക്കുകയാണ്. തീവ്രഭക്തരായ അനേകം കത്തോലിക്കർക്കിടയിൽ ഇക്കാര്യത്തിൽ വളരെയധികം ആശയക്കുഴപ്പം നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ ഇക്കാലത്ത് ഈ വസ്തുത അടിവരയിട്ടു പറയേണ്ടതു പ്രധാനമാണ്. അതുകൂടാതെ മാർപാപ്പയോടോ മെത്രാനോടോ ഉള്ള അനുസരണം അതിൽത്തന്നെ ഒരു ലക്ഷ്യമല്ല, മറിച്ച് ഒരു ഉപകരണമാണ് . മാർപാപ്പയ്ക്ക് എല്ലാ വിശ്വാസികളുടെയും മേൽ പൂർണ്ണവും നേരിട്ടുള്ളതുമായ അധികാരമുണ്ട്. ഇക്കാര്യത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഭൂമിയിൽ അദ്ദേഹത്തേക്കാൾ മുകളിൽ മറ്റൊരു അധികാരസ്ഥാനം ഇല്ലതാനും. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിനു തെറ്റായതോ അവ്യക്തമായതോ (ഒന്നിലധികം തരത്തിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ കഴിയുന്നതോ) ആയ പ്രസ്താവനകളിലൂടെ കത്തോലിക്കാവിശ്വാസത്തിൻ്റെ സമഗ്രതയെയോ,സഭയുടെ ദൈവിക സംവിധാനത്തെയോ പരിശുദ്ധ കുർബാനയുടെ ആരാധനാക്രമത്തിൻ്റെ പവിത്രതയേയും അതിൻ്റെ ബലിസ്വഭാവത്തെയും സംബന്ധിച്ചുള്ള സഭയുടെ അചഞ്ചലമായ പാരമ്പര്യത്തെ മാറ്റുവാനോ ദുർബലമാക്കുവാനോ സാധ്യമല്ല.അഥവാ അങ്ങനെ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ മെത്രാന്മാർക്കും, എന്തിനു അല്മായർക്കുപോലും സ്വകാര്യമായി അഭിപ്രായങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനു പുറമേ പരസ്യമായ ആഹ്വാനങ്ങളിലൂടെയും നിർദേശങ്ങളിലൂടെയും ആ പ്രബോധനങ്ങളുടെ തിരുത്തലിനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കാനുള്ള ചുമതലയും അതിനുള്ള ന്യായമായ സാധ്യതയും ഉണ്ട്. എന്നുമാത്രമല്ല, വിശ്വാസത്തിൻ്റെ സമഗ്രതയെയോ സഭയുടെ ദൈവികസംവിധാനത്തെയോ ലിറ്റർജിയെയോ രൂപഭേദം വരുത്തുകയോ ദുർബലമാക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ഒരു പേപ്പൽ ഉത്തരവിനോട് അനുസരണക്കേടു കാണിച്ചുകൊണ്ടു പ്രവർത്തിക്കുക എന്നതും അവരുടെ കടമയും നിയമാനുശാസിതമായ സാധ്യതയുമാണ്. ഇത്തരത്തിൽ ഒരു സന്ദർഭം വളരെ അപൂർവ്വമെങ്കിലും സംഭവ്യമായ ഒന്നാണ്. അതു തൻ്റെ സഹോദരരെ വിശ്വാസത്തിൽ ഉറപ്പിക്കാനായി വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന മാർപ്പാപ്പയോടുള്ള അനുസരണത്തിൻ്റെയും വിധേയത്വത്തിൻ്റെയും നിഷേധമല്ല, മറിച്ച് അതിൻ്റെ സ്ഥിരീകരണമാണ്. പ്രബോധനങ്ങളിൽ തിരുത്തൽ വരുത്താൻ വേണ്ടിയുള്ള അത്തരം പ്രാർത്ഥനകളും ആഹ്വാനങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും അനുസരണക്കേട് എന്നു നാം വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന പ്രവർത്തികളും ഒക്കെ സഭയുടെ പരമാചാര്യനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ പ്രകടനമാണ്. അതു സാർവത്രികസഭയെ വ്യക്തതയോടെയും തീക്ഷ്ണതയോടെയും വിശ്വാസത്തിൽ ഉറപ്പിക്കുക എന്ന തൻ്റെ പ്രാഥമിക ചുമതലയെ അവഗണിക്കുന്ന അപകടകരമായ ശീലത്തിൽ നിന്ന് മനസ്സു തിരിയാൻ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ്.

സ്വീഡനിലെ വിശുദ്ധ ബ്രിജീത്ത, സിയെന്നയിലെ വിശുദ്ധ കാതറിൻ തുടങ്ങിയ വിശുദ്ധർ മാർപാപ്പയുടെ ശുശ്രൂഷയോടുള്ള സ്നേഹമോ, മാർപ്പാപ്പ എന്ന വ്യക്തിയോടും പരിശുദ്ധസിംഹാസനത്തോടുമുള്ള ആദരവോ കാരണം മാർപാപ്പാമാരെ ശാസിക്കുന്നതിൽ ( admonishing) നിന്നു മടിച്ചുമാറിനിന്നിട്ടില്ല. അതു ചിലപ്പോഴൊക്കെ രൂക്ഷമായ വാക്കുകളിൽ ആയിരുന്നുതാനും. ഉദാഹരണത്തിനു വിശുദ്ധ ബ്രിജീത്ത ഗ്രിഗറി പതിനൊന്നാമൻ പാപ്പയെ അഭിസംബോധന ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള കർത്താവിൻ്റെ വാക്കുകൾ രേഖപ്പെടുത്തിവച്ചിരിക്കുന്നതു നോക്കുക. " ഞാൻ എൻ്റെ രക്തം കൊടുത്തു വിലയ്ക്കുവാങ്ങിയ സഭയെ നവീകരിക്കാൻ തുടങ്ങുക. അങ്ങനെ സഭ വിശുദ്ധിയുടെ നിർമ്മലാവസ്ഥയിലേക്ക് , ആത്മീയമായി തിരികെ നയിക്കപ്പെടട്ടെ. ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഈ കാര്യം നീ അനുസരിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ,ഞാൻ നിന്നെ എൻ്റെ സ്വർഗീയസഭയിൽ വച്ചു കുറ്റം വിധിക്കാൻ പോകുകയാണെന്നു നീ ഉറപ്പിച്ചുകൊള്ളുക. സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനാക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സഭാധികാരിയെ എങ്ങനെ ശിക്ഷിക്കുന്നുവോ അതേ ആത്മീയനീതിയോടെയും അതേ തരത്തിലുള്ള ശിക്ഷാവചനത്തോടും കൂടിയായിരിക്കും അതു ചെയ്യുക.. അങ്ങനെയൊരാളിൽ നിന്നു പരസ്യമായി തൻ്റെ വിശുദ്ധമായ സഭാധികാരവസ്ത്രം എടുത്തുമാറ്റപ്പെടുകയും ആ വ്യക്തി പരാജിതനും ശപിക്കപ്പെട്ടവനും ആയിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഞാൻ നിന്നോടു ചെയ്യാൻ പോകുന്നത് ഇതാണ്. ഞാൻ നിന്നെ സ്വർഗത്തിൻ്റെ മഹത്വത്തിൽ നിന്നു ദൂരെയകറ്റും. എന്നിരിക്കിലും എൻ്റെ മകനേ, ഗ്രിഗറീ, എളിമപ്പെട്ടു മാനസാന്തരപ്പെടാനായി ഞാൻ വീണ്ടും നിന്നെ താക്കീതു ചെയ്യുന്നു. എൻ്റെ ഉപദേശം ശ്രവിക്കുക". (Book of Revelations, 4, 142).